Υπάρχει Ελπίδα

   Κάποτε έγραψαν γι' αυτήν κάποιοι επιστήμονες, οι οποίοι είδαν στη φύση της ιδιότητες ιαματικές. Ανέλυσαν σε αμέτρητες σελίδες την ευεργετική επιρροή της και πρότειναν μάλιστα να λαμβάνεται σαν χάπι. Όπως τα χάπια της πίεσης. Ένα πρωί ένα βράδυ. Να κοιτάζεσαι, λέει, πρωί - βράδυ στον καθρέφτη, να την επικαλείσαι, να την εξυμνείς και όλα τ' άλλα θα τα κάνει αυτή για σένα. Μεγάλο φόρτο εργασίας της ανέθεσαν αυτοί οι επιστήμονες. Δεν φτάνει που έτρεχε από δω κι από κει κάθε που την φώναζαν, τώρα έπρεπε να δίνει το παρόν και στους οικιακούς καθρέπτες. Ω, μα ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί σε τόσο μεγάλο φόρτο. Άλλωστε, η συνταγή που έδιναν αυτοί οι επιστήμονες ήταν λάθος. Η Ελπίδα δεν μπορούσε να γιατρέψει τα δεινά των ανθρώπων αποκλειστικά μόνη της. Πώς κατέληξαν στο συμπέρασμα πως μόνη της ήταν αρκετή για να τα θεραπεύσει όλα ; Οι ευεργετικές ιδιότητες, που πράγματι είχε, αναδεικνύονταν και πολλαπλασιάζονταν, όταν αλληλεπιδρούσε με τις φίλες της. Την Πίστη, την Καλοσύνη και τη Δράση. Η Ελπίδα μόνη της μπορούσε να καταπραΰνει πρόσκαιρα, ενώ μαζί με τα άλλα κορίτσια μπορούσε να κάνει θαύματα ! Η πιο καλή της φίλη ήταν η Πίστη. Έδινε δύναμη και κουράγιο η μία στην άλλη κάθε που οι άνθρωποι της αμφισβητούσαν. Η Καλοσύνη έκανε φυσικά κολλητή παρέα με όλες και τις βοηθούσε να βρουν τον δρόμο τους κάθε που χάνονταν από τις παραπλανητικές ταμπέλες. Τη Δράση, όμως, την σέβονταν όλες βαθιά, γιατί χωρίς αυτήν οι άλλες τρεις θα ήταν μόνο λέξεις ποιητικές και λουλούδια που θα μαραίνονταν κομμένα μέσ' στο βάζο.

ντεκουπαζ χαρτοπετσέτας και απόπειρα pittorico 

 Οι άνθρωποι όμως βαριούνταν. Ήθελαν λύσεις μαγικές. Δεν είχαν ελεύθερο χρόνο, για να ακούσουν αυτά που τους έλεγε η Δράση. Την Καλοσύνη δε την είχαν προ πολλού τσαπαλατήσει, γιατί τους εμπόδιζε να εκπληρώσουν τους μικρονοϊκούς στόχους τους. Η Πίστη είχε μεν διασωθεί, με σοβαρό όμως haircut των αρμοδιοτήτων της, αφού πια δεν καλούνταν να διαχειριστεί το μεγαλείο του ανθρώπου αλλά τον μικρό του εαυτό. "Να έχεις πίστη στον εαυτό σου" έλεγαν οι επιστήμονες τα τελευταία χρόνια. Η Πίστη στην ολότητα είχε πάει περίπατο.  Όσο για την Ελπίδα, αυτήν οι άνθρωποι συνεχώς την μείωναν, την ταπείνωναν και το χειρότερο : την αγνοούσαν. "Δεν υπάρχει Ελπίδα", έλεγαν. Το ΄λεγαν στον εαυτό τους, στην παρέα τους, στα παιδιά τους. Μόνο τα παιδιά έμοιαζαν να μην παίρνουν στα σοβαρά αυτές τις απόλυτες διαβεβαιώσεις.Οι συνομήλικοι τους, όμως, έγνεφαν το κεφάλι καταφατικά και ξεφυσούσαν απογοητευμένοι. "Όχι, δεν υπάρχει Ελπίδα. Η Ελπίδα έχει πεθάνει". 
   Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίοδο που οι άνθρωποι άρχισαν να αγνοούν την Ελπίδα, είχε κάνει την εμφάνισή της μια αλλόκοτη, ξιπασμένη τύπισσα που την έλεγαν Κρίση. Η Κρίση μιλούσε πολλές γλώσσες αλλά ποτέ την γλώσσα της αλήθειας. Είχε όμως μια αυτοπεποίθησή παροιμιώδη που υπνώτιζε όσους την άκουγαν  ! Φαινόταν να τα είχε τακιμιάσει με εκείνον τον τρομακτικό τύπο που τον έλεγαν Φόβο και την πονηρή μικρή αδερφή του, την Αδράνεια. Είχε μάλιστα διαρρεύσει ότι αυτή η περίεργη συμμορία προσπαθούσε να προσελκύσει τη Φτώχεια, γιατί έτσι, λέει, θα επιτύγχανε καλύτερα τους στόχους της. Ποιοί ήταν, όμως, αυτοί οι στόχοι κανείς δεν ήξερε ακόμα με ακρίβεια. Αυτό που σίγουρα ήξεραν όλοι ήταν ότι ο Καταναλωτισμός, είχε φάει τα λυσσακά του από τότε που στη ζωή των ανθρώπων μπήκε η Κρίση. Πολύ γλοιώδης τύπος αυτός ο Καταναλωτισμός. Πάντα ντυμένος στην τρίχα, μετακινούνταν με πανάκριβες κουρσάρες και με λίαρ τζετ και διατυμπάνιζε πόσο τέλεια σχέση είχε με την σύζυγό του, την Ευτυχία. Στην πραγματικότητα, όμως, οι δυο τους ποτέ δεν είχαν παντρευτεί. Αυτός βέβαια πάντα την κόρταρε έντονα και της έκανε πανάκριβα δώρα. Η Ευτυχία αρχικά είχε ψιλοτσιμπηθεί μαζί του αλλά γρήγορα διεπίστωσε ότι ο Καταναλωτισμός ήταν απλώς ένας αμόρφωτος δανδής με τόνους κοσμοπολίτικου ύφους και του το ξέκοψε με απόλυτο τρόπο. "Είσαι ένας τενεκές", του είπε κι εκείνος έμεινε να την κοιτά με τα μάτια γουρλωμένα, γιατί δεν ήταν συνηθισμένος στην απόρριψη. 

   Έκτοτε μόνο καμιά Καλημέρα αντάλλασσαν μεταξύ τους και αυτή από μακριά. Μέχρι να μάθουν όμως οι άνθρωποι την αλήθεια, είχαν βάλει αυτόν τον βλάκα τον Καταναλωτισμό για τα καλά στη ζωή τους και του έκαναν τα χατήρια μόνο και μόνο για να τους γνωρίσει κάποτε την "σύζυγό" του, την Ευτυχία. Όταν, όμως, του ζητούσαν να τους φέρει στο σπίτι τους την Ευτυχία, ο Καταναλωτισμός απαντούσε ότι η Ευτυχία ήταν δήθεν απασχολημένη και άλλαζε γρήγορα κουβέντα επιδεικνύοντας το καινούριο του σπορ αμάξι. Η Δράση που τα έβλεπε όλ' αυτά, πολύ φουρκιζόταν, αλλά πότε η Ελπίδα πότε η Καλοσύνη, την έπειθαν να μην κάνει μεγάλο σαματά. Μ' αυτά και μ' αυτά όμως, η Ελπίδα δεν μπορούσε πια να κάνει τη δουλειά της, άσε που ό,τι κι αν έκανε κανείς δεν ήταν ευχαριστημένος.
   Έτσι, λοιπόν, η Ελπίδα έφυγε. Η μήπως την έδιωξαν ; Όπως και να ΄χει πάντως το πράγμα, η ίδια ξενιτεύτηκε για κάμποσο καιρό. Αλλά πού και που άκουγε τους ανθρώπους να την μνημονεύουν. Συνήθως αυτό συνέβαινε, όταν ερχόταν η άνοιξη, όταν ο ήλιος έλαμπε δυνατά, όταν ερωτεύονταν και έβρισκαν αναπόκριση και φυσικά κάθε που άλλαζε ο χρόνος. Κι εξάλλου της είχαν λείψει και οι φίλες της. Κανείς δεν μπορεί να ζει μόνος, τώρα το είχε καταλάβει για τα καλά. Καθώς περπατούσε στα παλιά της λημέρια άκουσε να φωνάζουν το όνομα της αλλά με τόνο συνωμοτικό. Κοίταξε ψηλά και είδε σε ένα μπαλκόνι τη φίλη της τη Δράση. "Ελπίδα, Ελπίδα εδώ κοίτα ! Πού είσαι, βρε παιδί μου, τόσον καιρό ; Σε ψάχναμε παντού ! Πολύς κόσμος σε ψάχνει ! Έλα γρήγορα επάνω !" Η Ελπίδα άνοιξε τα φτερά της για να πάρει φόρα και με ένα μικρό σάλτο βρέθηκε στο μπαλκόνι. Όρμησε πάνω στη Δράση και την αγκάλιασε κι εκείνη κρατώντας την τρυφερά της είπε χαμηλόφωνα "Έλα μέσα, είμαστε όλες εδώ, αλλά κάνε ησυχία, γιατί γράφει". Η Ελπίδα μπήκε στο δωμάτιο και είδε τις άλλες δύο φίλες της την Πίστη και την Αγάπη να κάθονται ήσυχα στον καναπέ. "Ποιός γράφει ;" ρώτησε η Ελπίδα και κάθισε στον καναπέ τραβολογώντας με χαρά τα φουστάνια της Αγάπης και της Πίστης, οι οποίες της χάιδευαν τα μάγουλα, για να την καλωσορίσουν. "Εκεί" της έδειξαν σιγανά οι τρεις τους. Η Ελπίδα είδε ένα κορίτσι αέρινης ομορφιάς που συναγωνίζονταν επάξια τη δική της, να πληκτρολογεί μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Η Ελπίδα ζήλεψε λίγο, γιατί δεν είχε συνηθίσει να βλέπει τέτοια φινέτσα παρά μόνο στο δικό της καθρέπτη, αλλά δεν είπε τίποτα και απλώς ανασηκώθηκε για να διακρίνει, τί έγραφε αυτό το πλάσμα στον υπολογιστή. Πρόλαβε να διαβάσει τα εξής :

"Τους Κουμπαράδες σας μπορείτε να αρχίσετε να τους στέλνετε από 25 Απριλίου στην κάτωθι διεύθυνση :

"Αντωνοπούλειο Ίδρυμα", 

Κανακάρη 169 Α΄, 

τ.κ. 26221, 

Πάτρα 

Θα σας παρακαλούσαμε να μας ειδοποιείτε στο τηλέφωνο 2610-330.618 (πρωινές ώρες) ή στο κινητό 6945335123 για την ημερομηνία και τον τρόπο αποστολής των Κουμπαράδων Σας (ΕΛΤΑ, ΚΤΕΛ κτλ.) για να είναι πιο εύκολη η συγκέντρωσή τους

Σημαντικό είναι, επίσης, να αναγράφετε το ονοματεπώνυμο και τη διεύθυνσή σας, 

για να μπορέσουμε να έρθουμε σε επαφή μαζί σας".

  Η Ελπίδα κατάλαβε γιατί είχαν συγκεντρωθεί εκεί οι φίλες της. Θυμήθηκε ότι στην Πάτρα στις 16, 17 και 18 Μαΐου 2013 οι Ελληνίδες Bloggers θα διοργάνωσουν ένα bazaar με θέμα τους Κουμπαράδες με Μήνυμα και πως τα έσοδα πρόκειται να διατεθούν για το Αντωνοπούλειο Ίδρυμα . ¨Ηδη είχαν ετοιμαστεί πολλοί Κουμπαράδες, κάποιοι άλλοι, έτοιμοι από καιρό, θα έρχονταν από τη Θεσσαλονίκη, ενώ αρκετοί ακόμα βρίσκονταν στα σκαριά. Στις φίλες της και στην ίδια πολύ άρεσαν τέτοιες διοργανώσεις, γιατί εκεί μπορούσαν να συναντήσουν ανθρώπους που τις εκτιμούσαν και που μπορούσαν να επικοινωνήσουν μαζί τους. Έγειρε, λοιπόν, η Ελπίδα πίσω στον καναπέ ανακουφισμένη, γιατί έβλεπε ότι υπήρχαν ακόμη άνθρωποι που πίστευαν σε αυτήν και που δεν την είχαν απαρνηθεί. Έτσι έκλεινε και το γραπτό της και εκείνη η πανέμορφη, ταλαντούχα κοπέλα : ΕΛΠΙΔΑ ΥΠΑΡΧΕΙ !!!

Τώρα λοιπόν ξέρετε ποιοί ακόμα θα βρίσκονται μαζί μας στο bazzar μας στην Πάτρα !!!!!!!

Υπάρχει Ελπίδα και είναι στο πλευρό μας !!!

Για του λόγου το αληθές περάστε μια βόλτα από τη 

Δράση των Ελληνίδων bloggers 

και θα δείτε ότι οι Κουμπαράδες μας πληθαίνουν !!!

Παρακάτω είναι μερικές από τις δικές μου   κα τα πλη κτι κές  δημιουργίες με τα Μηνύματά τους, 

αλλά θα υπάρξουν κι άλλες, Σας προειδοποιώ !!!

σπιτάκι από γυψόγαζα και πηλό

"Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι τους είπες, 

ποτέ όμως δεν θα ξεχάσουν πώς τους έκανες να αισθανθούν".

κουτί συσκευασίας και ντεκουπάζ με χαρτί εκτύπωσης και ύφασμα 

"Δείξε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και δεν θα σε γελάσουν. 

Αντιμετώπισέ τους με μεγαλοσύνη και θα φανούν οι ίδιοι μεγάλοι".

κουτί από ούζο και ντεκουπάζ με χαρτομάντηλα από ευρώ !

 "Τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι δωρεάν και είναι ανεκτίμητα".

ένα από τα βαζάκια μου

  "Αν κάποιες φορές τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλεις, 

ίσως αυτό να είναι για εσένα μια γερή δόση τύχης".

άλλο ένα από τα βαζάκια μου

"Θέληση είναι εκείνο που σε υποχρεώνει να νικάς 

όταν η λογική σου λέει πως έχασες" 

Το ερώτημα λοιπόν είναι :

ESY EFTIAXES KOYMPARA ;;;;

ΓΙΑΤΙ :

THIS IS PATRAAAAAAAA !!!!!!

όχι αστεία !!!!!

χχχχααααααααα

Ξέρω, έχετε ιδρώσει να φτάσετε ίσαμε εδώ, αλλά καιρό είχα να σας πρήξω, οπότε ζητώ την κατανόηση σας !!!

Θα κλείσω την μαμούθια αυτή ανάρτηση με ένα βιντεάκι με το οποίο συμμετέχω στο παιχνίδι της 

Ρένας με τα Παλαιά και όχι παλιά αντικείμενα !!!

Επειδή ήταν σχεδόν αδύνατο να φωτογραφίζω ξεχωριστά κάθε αντικείμενο, τα φωτογράφισα ακριβώς όπως ήταν τοποθετημένα στο χώρο. Το έμπειρο μάτι μπορεί να ξεχωρίσει ποιά είναι τα παλαιά αντικείμενα και ποιά τα εντέχνως πεπαλαιωμένα !

Άν πάλι δεν μπορείτε να τα ξεχωρίσετε, τότε θα διοργανώσουμε με τη Ρένα ένα διαγωνισμό και νικήτρια θα αναδειχτεί όποια ανακαλύψει τα περισσότερα παλαιά αντικείμενα ! 

Πώς τα λέω η άτιμη ...

Όπως και να ΄χει το πράγμα, το βιντεάκι είναι επενδεδυμένο με το βασικό μουσικό θέμα από το soundtrack της ταινίας Braveheart, οπότε αξίζει να το δείτε !!! χιχιχι

Τί θα γίνει θα τελειώσω καμιά φορά ;;;

Άντε καλά ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ 

για τη σημερινή μέρα !!!

Και όπως έλεγε και η Μαρία Αλιφέρη σε μια παλαιά εκπομπή :

ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ !!!

ΜΟΥΑΤΣ !!!