ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ !

Όχι με το θείο Βάνια. Ούτε με το θείο απ' το Σικάγο ! 

Να σημειώσω ότι οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική !!!

Aκολουθεί η ιστορία μιας ονειροπαρμένης :

"Ανοίγω τον πόρτα και μπαίνω με το χάρτινο τσαντάκι μου ανά χείρας σε έναν χώρο με κατάλευκους τοίχους και πατώματα. Όχι δεν είναι ψυχιατρείο. Και δεν φοράω εγώ λευκά, παχαίνουν.  Πλησιάζω στο γραφείο υποδοχής και χαμογελάω στον κύριο που στέκεται μακάριος εκεί σαν από πάντα. Και αρχίζω ... 

- "Χαίρετε" !

- "Χαίρετε ! Παρακαλώ ;"

- "Έχω κλείσει ραντεβού".

- "Μάλιστα. Πότε το κλείσατε ;"

- "Εχθές, στην βραδινή μου προσευχή."

- "Αχα, μάλιστα, μάλιστα, είστε η κυρία που το έκλεισε on line."

- "Ναι ναι, έχω εξοικειωθεί πια με πολλές καινούριες μεθόδους ξέρετε."

- "Αχα, μάλιστα το γνωρίζουμε ! Το όνομά σας ;"

- "Αυτό δεν το γνωρίζετε ;;; Πώς είναι δυνατόν ;;; "

- "Φυσικά και το γνωρίζουμε. Αλλά η διαδικασία μας δεσμεύει βλέπετε ..."

- "Ναι καταλαβαίνω.  Fotini Crafthappy, λοιπόν !"

- "Μάλιστα μάλιστα. Μπορείτε να περάσετε !"

- "Κιόλας ;;;"

- "Μάλιστα κιόλας ! Δεν καταλαβαίνω, προς τί η έκπληξις ;;;  Εδώ είμαστε πολύ συνεπείς, δεν έχουμε ούτε ουρές ούτε σπρωξίματα. Δεν είναι ούτε ΔΟΥ ούτε ΙΚΑ εδώ, κυρία μου ..."

- "Μα δεν εννοούσα ..."

- "Αρκετά, αρκετά και μάλιστα πρέπει να προχωρήσετε, γιατί θα βγούμε εκτός προγράμματος."

- "Ευχαριστώ ..."

Αφού με κατσάδιασαν, ακόμα δεν ήρθα, και συνάμα μάζεψα τόσα "μάλιστα" όσα από δαύτα εισπράττει η τρόικα το λεπτό ημερησίως από τα κουμάσια, εεεε τους πολιτικούς της χώρας, έσιαξα το πανωφόρι μου, έσφιξα την τσαντούλα μου και χωρίς να προλάβω να χτυπήσω, η θεόρατη πόρτα που βρισκόταν μπροστά μου άνοιξε αργά και χωρίς να ακουστεί το παραμικρό τρίξιμο ! "Μωρέ μπράβο οργάνωση !" σκέφτηκα. "Γύρευε πόσο συχνά θα την λαδώνουν αυτή την πόρτα". Στο βάθος βλέπω έναν μεγαλωμένο κύριο χωμένο σε στοίβες από βιβλία αραδιασμένα πάνω σε ένα τεράστιο γραφείο. Έγραφε και Έσκιζε, Έσκιζε και Έγραφε ... 

-"Πράγματι την λαδώνουμε καθημερινά την πόρτα, τέκνον μου !"

  "Ωχ !" σκέφτηκα "Ούτε λόγια δεν μπορείς να κρύψεις εδώ πέρα !"

- "Πράγματι, ουδέν κρυπτόν εδώ, τέκνον μου." 

Εντάξει, αντί να επικοινωνώ τηλεπαθητικά, είπα ν' αρχίσω ν΄αρθρώνω και καμιά λέξη. 

-"Κύριε, δεν θέλω να καταχρώμαι τον πολύτιμο χρόνο Σας, βλέπω κιόλας ότι είστε πολύ απασχολημένος ..."

- "Επαναδιατυπώνω τις 10 Εντολές μου, διότι με λύπη μου διαπιστώνω ότι καμία από αυτές δεν έχει γίνει κατανοητή από την ανθρωπότητα. ΟΛΕΣ καταπατώνται μανιωδώς και συστηματικά !!!" 

-"Κύριε, μα πόσο πιο σαφώς είναι δυνατόν να τις διατυπώσετε  ;;; Είναι ολιγόλογες και δεν επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες, δεν αντιλαμβάνομαι πώς θα μπορούσατε να ... "

-"Αρκετά τέκνον μου ! Ήδη, άρχισες τις απορίες και την πολυλογία ! Αφού βλέπεις ότι πνίγομαι !!! Γιατί δεν αναφέρεσαι απλώς στον λόγο της επίσκεψής σου εδώ, για να συνεννοηθούμε ;;; " 

-" Μα τον γνωρίζετε ήδη Κύριε ! Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να τον ακούσετε από μένα !"

Με κοιτάζει αυστηρά και χτυπώντας τον στυλό του στο γραφείο αποκρίνεται:

-"Σημασία, τέκνον μου, έχει να τον ακούσεις ΕΣΥ !"

Ομολογώ, πώς δεν αρχίσαμε καλά !!! Υπό κανονικές συνθήκες θα συνέχιζα την πολυλογία μου και θα αξίωνα να μου εξηγήσουν για ποιό λόγο θα έπρεπε να "ακούσω εγώ" αυτό που ήδη ήξερα ότι θα πω ! Οι συνθήκες, όμως, δεν ήταν κανονικές ! Μπήκα λοιπόν στο θέμα : 

-"Ε να, ήθελα να Σας ζητήσω κάτι ..."

- "Ναι ;;;"

- "Ήθελα να Σας ζητήσω να μου δώσετε, εεε, λίγο, όχι πάρα πολύ, δεν είμαι υπερβολικός άνθρωπος  εγώ ..."

- "Πες το, τέκνον μου ;;;"

-" Ε να ... λίγο καλλιτεχνικό ταλέντο !!!

Ο Κύριος σηκώθηκε όρθιος, σταύρωσε τα χέρια του πίσω από την πλάτη του (ε, αφού αυτό έκανε !!!), κοίταξε προς τον ουρανό ωσάν να ζητούσε βοήθεια και προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία του, απευθύνθηκε σε μένα λέγοντας :

- "Γνωρίζεις, τέκνον μου, πόσοι έχουν περάσει από αυτό εδώ το γραφείο ζητώντας μου ακριβώς το ίδιο πράγμα ;;;  Από τον Αντόνιο Σαλιέρι για να ξεπεράσει τον Μότσαρτ μέχρι τη Μιμή Ντενίση, για να σταματήσει την καζούρα ο Λαζόπουλος !!! Και τώρα που ξεστόμισες το αίτημά σου, μήπως τυχόν αντιλαμβάνεσαι το παράλογον αυτού ;;;"

Δεν κατάλαβα, πού βρισκόταν το παράλογο, αλλά όταν άκουσα ότι μέχρι και η Μιμή είχε φάει πόρτα, οι ελπίδες μου άρχισαν να εξανεμίζονται, είναι αλήθεια ! Είπα, όμως, να το παλέψω λίγο ακόμα ...

-"Ξέρετε, Κύριε, εμένα ο σκοπός μου είναι αγαθός και οι λόγοι του αιτήματος μου είναι απολύτως ανιδιοτελείς. Δεν ορμώμαι από ματαιοδοξία αλλά από την αθώα επιθυμία μου να ευχαριστήσω τις δασκάλες μου με τις ευπρόσωπες δημιουργίες μου, καθώς με έχουν εμπιστευτεί και έχουν αφιερώσει χρόνο στην διδασκαλία μου. Μετά ταύτα ... "

- Μετά ταύτα, τέκνον μου, άσε τις ιστορίες περί ανιδιοτέλειας και αγαθών προθέσεων ! Η αλήθεια είναι ότι θέλεις να εντυπωσιάσεις ! Θα έπρεπε να το σκεφτείς, όμως, πολύ καλύτερα προτού αρχίσεις να δίνεις ελπίδες στις δασκάλες σου ότι θα μεταλλαχθείς σε καλλιτέχνη ! Τις γνωρίζω πολύ καλά τις δασκάλες σου, αφού εγώ τις έπλασα και τις έχω προικίσει με ταλέντο και προπαντός με υπομονή, για να ασχολούνται με κάτι παιδάκια αχόρταγα και ανυπόμονα σαν εσένα !"

- "Μα ..."

-"Τί μα, Τέκνον μου ;;; Τα πράγματα είναι απλά !!! Χαρτοπετσέτες βρήκες ;"

- "Βρήκα."

- "Βενζινόκολα πήρες ;;;"      

- "Πήρα."

- "Το χρώμα πάνω από το κρακελέ πώς το άπλωσες ;;;"

- "Με σταμπαδόρο, Κύριε ..."

- "Ναι, και λοιπόν ;;;"

Βγάζω από το χάρτινο τσαντάκι μου ένα άσπρο πιάτο με ένα μπλε καραβάκι, υποψία κρακελέ στο φόντο και κόκκινο περίγραμμα από πατίνα. Το δείχνω προς το μέρος Του και περιμένω ανταπόκριση.

 Εκείνος το κοιτάζει, ξεφυσά κουνώντας το κεφάλι Του και σκύβει προς το μέρος μου λέγοντας χαμηλόφωνα :   

- "Τέκνον μου, για να μην χάνουμε άλλο το χρόνο μας ! Συμφωνούμε, όταν λέμε ότι τα Πάντα εν Σοφία Εποίησα ;;;"

- Συμφωνούμε, Κύριε !!! 

Μεταξύ μας, δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς, για ευνόητους λόγους ...

-"Άρα συμφωνούμε ότι ακόμα κι εσένα εν Σοφία Εποίησα !"

Κατάλαβα που πήγαινε η συζήτηση, αλλά δεν είχα περιθώρια αντιρρήσεων γιατί μεταξύ μας, ούτε τώρα μπορούσα να κάνω αλλιώς για τους ίδιους ως άνω λόγους ...

- "Συμφωνούμε Κύριε !", ψέλλισα και περίμενα ν΄ακούσω την αποφώνηση ...
Κι Εκείνος κατέληξε αυστηρά και κατηγορηματικά :

- "Τέκνον μου, εσύ προορίζεσαι για άλλα πράγματα ! Ύπαγε, λοιπόν, Πορεύσου εν Ειρήνη και ΜΗΝ με ενοχλείς άλλο με τα on line αιτήματά σου ! Έχουν κρασσάρει οι γραμμές !!!"

Ούτε που τόλμησα να ρωτήσω για τί ακριβώς προορίζομαι, αν και η απορία χόρευε μέσα μου μπρέικ ντανς ! Ξεφύσηξα κι εγώ με τη σειρά μου, έβαλα το πιατάκι μου πάλι μέσα στην τσαντούλα μου και  μετά ... ξύπνησα γραπωμένη πάνω στο μαξιλάρι μου ! "Τουλάχιστον στη μανούλα θα αρέσει !!!" σκέφτηκα και γύρισα πλευρό ανακουφισμένη ...