"ΚΩΜΕΙΔΥΛΛΙΟΝ"

 Κατόπιν της θριαμβευτικής υποδοχής - από κοινό και κριτικούς - του πρωτόλειου έργου μας,  ολόκληρος ο θίασος μετά του λοιπού καλλιτεχνικού και τεχνικού επιτελείου μεταφέρεται σε νεόδμητο χώρο, με μεγαλύτερες ανέσεις και απρόσκοπτη θέα προς τη σκηνή.

 Με μεγάλη μας χαρά και τιμή, Σας παρουσιάζουμε το δράμα εποχής που θα αφήσει εποχή !   

 Ετοιμαστείτε για το :

"Κωμειδύλλιον"   

Σε χρόνους παλαιότερους, που ζούσανε οι δράκοι
ο νέος ερωτεύτηκε μια νέα από τζάκι.

Μελίτη την ελέγανε κι εκείνο Φαληρέα 

μα η μάνα της την έταζε σε κάποιο Βασιλέα.

Μακριά την κόρη θα ΄παιρνε ο Βασιλιάς εκείνος 

μα η μάνα δε νοιαζότανε, κι ας ήτανε κρετίνος !

Καθώς την χάρη εζύγιζε με αριθμούς μονάχα

τον Βασιλέα έβλεπε πως ήταν μέλι τάχα.  

Η μάνα, φευ, γλυκάθηκε απ΄την πολύ κερήθρα

δεν ήταν, λέει, φρόνιμο να τρώνε όλο μυζήθρα ! 

Η κοπελιά, όμως, ήθελε ελεύθερη να ζήσει

τα πλούτη και τους θυρεούς αρνούνταν ν' αποκτήσει.

Τον Φαληρέα σαν κοίταζε, ένιωθε πως μαζί του

γλυκιά ζωή θα πέρναγε κι ήθελε το παιδί του !

Όμορφος νιός ο Φαληρεύς και η Μελίτη φίνα

γι΄αυτό με μιας βαλθήκανε να διώξουνε τη γκίνια ! :))))

Η πεθερά σαν τό ΄μαθε, τράβαγε τα μαλλιά της

και την Μελίτη εμούτζωνε που ΄χασε τα μυαλά της !

"Να φύγεις απ' το σπίτι μου, ατιμασμένη κόρη

κι ο Φαληρέας να γενεί της τρικυμιάς παπόρι".

Η μαύρη ώρα άκουσε τη μητρική κατάρα 

και τα παιδιά χωρίστηκαν δίχως φιλί στην κάρα !

Δυο φθινοπώρια πέρασαν με κίτρινα τα φύλλα

κι η θάλασσα εξέβρασε τον Φαληρέα στην Κίνα.

Η δε κοπέλα αλάργεψε πολύ από τη μάνα, 

σκληρό αγώνα έδινε να βρει μια κουραμάνα !

Κι όσο η μέγαιρα έβραζε μονάχη στο ζουμί της 

αναρωτιόταν που και που, τί κάνει το παιδί της.

Αδίκως, όμως, έσιαχνε με στόμφο τα γυαλιά της

γιατί όλοι την κακίζανε που κάηκ΄ η φαμελιά της.

Τι κι αν συχνά εχάιδευε της κόρης την εικόνα ;

Πίσω ποτέ δεν έκανε να διώξει το χειμώνα.

Γιατί το χιόνι επλήθαινε μέσα εις την καρδιά της

αλλά εκείνη αρνιότανε ν' αλλάξει τα όνειρά της.

Βασιλοπούλ'  αυτ' ήθελε την κόρη της να κάνει

η κόρη, όμως, ήξερε την μοίρα της να φτιάνει.

Μαθαίνει πως ο Φαληρεύς στην Κίνα έχει δέσει

και ξεκινά και μια και δυο στη θάλασσα να πέσει.

Το κύμα την επαρέσυρε ίσαμε τη Σανγκάι

κι οι δυο τους εκεί σμίξανε και μείναν πλάι πλάι.

Κι όσο η μάνα έμενε μονάχη να κοιτάζει 

τα ροδανθή μαραίνουνταν στης κόρης το μαράζι.  

Μα τώρα πια ο Φαληρεύς την κοπελιά αρμενίζει

           κι εκείνη την αγάπη τους τα βράδια νανουρίζει.

  Τα χρόνια τί κι αν πέρασαν, οι δυο τους ως ζευγάρι

μαζί για πάντα μείνανε να γνέφουν στο φεγγάρι !

.//.

Η 2η Πράξη ανήκει στη Φιλία

Κι’ έτσι, τα χρόνια πέρασαν με μέλι και καρύδια

μια κόρη εσκαρώσανε κι’ ήταν η μάδερ ίδια !!!

Μια μέρα που η Μελίτη μας άπλωνε τραχανά

τη βλέπει τη μονάκριβη νάχει μια μούρη να !

-Τι έχεις Ροδοστάλακτη και μαύρισ’ η ψυχή σου;

-Μανούλα, εγκαστρώθηκα, δώσε μου την ευχή σου!

-Ποια ευχή, μωρή ξετσίπωτη, που νάναι μαύρη η ώρα…

Άνοιξε πέτρα να κρυφτώ!!!! Τι λεν’ στο Φάλο τώρα;

Θα μας σκοτώσει και τσι δυο, θυμήσου αυτή τη ρήση…

- Σιγά, μαμά, τα λάχανα!!! Αυτός;;;;; Δε θα τολμήσει!

Με δυο Κινέζες τάπινε στο μπαρ εψές το βράδυ

κι’ εσύ κοιμάσαι όρθια… Χα…(σαρκαστικό γελάκι)!!! Το απόλυτο σκοτάδι!!!!!!!!!!!!!!

.//.

 Ο Χορός ανήκει στην AFRA

 Τη μαννα της αν ακουγε η δισμοιρη Μελιτη

θα ητανε βασιλισσα στη χωρα του Αιήτη

και θαυρισκε το τροπο της ναρχεται στο Περαία

να πινει τα ουζακια της κοντα στο Φαληρέα!!

Ηθικο διδαγμα ..ακουτε τις μανναδες ..εχουν πειρα..!!!

 .//.

Η 3η Πράξη ανήκει στην Dorothy

Κλαίει και χτυπιέται η Μελιώ, πίνει και μια ρετσίνα,

και οι οδυρμοί ακούγονται ίσαμε τη Ραφήνα.

Στερεύουνε τα δάκρυα, το μάτι δε δακρύζει,

"Πάω να βρω τον άπιστο, ποιός ξέρει που γυρίζει;"

Ψάχνει σε εστιατόρια, ψάχνει και σε κλαμπάκια,

σε υπόγεια, σε ισόγεια, roofgardens και μπαράκια.

Τον βρίσκει σε καταγώγιο και γίνεται μπαρούτι!

με τις κινέζες αγκαλιά, να παίζουνε μπαρμπούτι.

Στον ώμο τον σκουντά, λοιπόν, εκείνος δε γυρίζει,

ρίχνει τα ζάρια και μετά... τσιμπάει λίγο ρύζι.

"Αν άκουγα τη μάνα μου θα ήμουνα regina,

κι όχι απλά μια κερατού, διαμένουσα στην Κίνα.

Σήκω πάνω βρε άχρηστε, και φύγε με βαπόρι,

γιατί έχω νέα να σου πω: μας γκάστρωσαν την κόρη!"

.//.

Η 4η Πράξη ανήκει και πάλι στη Φιλία !!!

«Τ’ είπες, μωρή;» Το ένστικτο ξύπνησε του πατέρα…

Σπρώχνει μακριά τις γκόμενες να πάρει λίγο αέρα.

Ποιος είν’ αυτός που τόλμησε να θίξει την τιμή μου,

να βάλει χέρι στο μικρό, το αθώο το παιδί μου;

Θα τονε σφάξω σαν αρνί, να τον σουβλίσω θέλει

που πήρε το μπουμπούκι μου και τόκανε κουρέλι.

Μα πρώτα απ’ όλα να της πεις την ίδια θα σκοτώσω

Το δίκαννοοοο….. το όνομα της φαμελιάς να σώσω!

Κάτσε να πιω δυο τρεις ρακές για νάρθω να στανιάρω

και θα στη φέρω την μικράν… χεράκι με το Χάρο.

Και μια και δυο και τρεις κι’ οχτώ, κινάει για το σπίτι

να σφάξει αυτή τη δύσμοιρη, ως κάνουνε στην Κρήτη!

Σκούζ’ η Μελιώ από πίσω του, τραβάει τα μαλλιά της

Πώς ήρθε τούτο το κακό; Ρήμαξε η φαμελιά της!!!

Το γυναικείο το μυαλό όμως δεν την αφήνει….

Λέει στο Φάλο με φωνή γλυκιά σα γρεναδίνη:

Μη νοιάζεσαι, Φαλούκο μου, θα τα τακτοποιήσω…

Θα πω πως πάω στη χώρα μου, τάχα μου να γεννήσω!

θα πάρω και την κόρη μου για να με βοηθήσει

να δει κι’ αυτή τη μάνα μου, να τη χαροποιήσει…

που να μη σώσει η οχιά, ν’ αφήσει το παιδί της

στην Κίνα να ξενιτευτεί, να βράζει στο ζουμί της!!!

.//.
Στην 5η Πράξη ξανακτυπά η  Dorothy
Βουτάει την κόρη απ'το μαλλί και δυο αλλαξιές η δόλια,
ρίχνει στο τάπερ δυο σπρινγκ ρολς, κεφτέδες και φασόλια.

"Έχετε γεια Κινέζοι μου, κτίρια μα και μπαξέδες"

θέλει να φάει μια μπουκιά, μα καίνε οι κεφτέδες.

Το πλοίο σκίζει τα νερά, οδεύει προς τη Δύση

"Ρε μάνα, λες να ζει η γιαγιά ή λες να τα 'χει φτύσει;"

Ξάφνου πιάνει νεροποντή και σπάνε τα κατάρτια

και η μάνα με την κόρη της βυθίζονται στα ψάρια.

Μέρες θαλασσοδέρνονται, με κρύο και με χιόνια

"Αχ μη με πνίγεις Ποσειδών, πριν δω η έρμη εγγόνια"

"Μια βάρκα, ένα σωσίβιο!" σκούζει και κλαίει η κόρη,

που όπως είπε η καφετζού μάλλον θα κάνει αγόρι.

Παλεύουν με τα κύματα, τα φύκια και μια δίνη

πάνω που απογοητεύονται ζυγώνει ένα δελφίνι

στην πλάτη τις φορτώνεται κι εθύς επιταχύνει...
.//.
 Στην 6η Πράξη ξανακτυπά η  Φιλία

Παλεύουν να συγκρατηθούν! Γλιστράει… το κέρατό του
Πιάνονται η μια απ’ το λαιμό, η άλλη απ’ το φτερό του
Τρέχει το αφιλότιμο, τι να του πεις…. ψαράκι!!!!
Για την γκαστριά της αλληνής δε δίνει δεκαράκι.
«Μάναααααα, πού πάμε; Για να δω…. αυτή είν’ η Βιλαρίμπα;»
«Φτου σου, αγεωγράφητη…. βούλωσ’ το και κολύμπα!»
Ταξίδευαν, ταξίδευαν στου δελφινιού τη ράχη
Δεν ξέραν πού πηγαίνανε ούτε τι θα τους λάχει.
Κάποια στιγμή βλέπουν ξηρά . Θεέ μου, η Ελλάδα!
Αλοίμονο! Ήταν ξενιτιά…. τίγκα στην αγελάδα!
Τ’ είν’ τούτο! Όσο πλησίαζαν είχανε μια ελπίδα
μα τους ξεβράζει ο ιχθύς στου Γκάντι την πατρίδα.
.//.
Συνεχίζει η AFRA με νέο χορικό !!!
(βλέπουμε τις πρωταγνωνίστριες να λούονται σε μια λιμνούλα στο κέντρο της σκηνής και ο χορός τραγουδά σε μουσική Χατζιδάκι και στίχους της AFRA το παρακάτω χορικό, για να χαλαρώσει το κοινό και να αντέξει τη περιπετειώδη συνέχεια. Σοφός ο ποιητής !)
Στην Ινδία, σαν εβγήκαν ζωντανές
για εξαγνισμό επήγαν να μην ειν ουτιδανές
εις το Γαγγη να λουστούν, στα νερά του ποταμού
για ν ' αντέξουν τα δεινά μισεμού και οδυρμου!!
.//.
Η Κλαυδία από τις Χρυσομέλισσες κάνει το ντεμπούτο της στην 7η Πράξη !
(οι πρωταγνωνίστριες έχουν βγει από τη λιμνούλα και συνεχίζουν το ταλαίπωρο ταξίδι τους. Ο κορυφαίος του χορού κάνει μια mini εισαγωγή και συνεχίζει στο παρασύνθημα ...)

Mισοπνιγμένες φτάσανε, με φόβο στην ψυχή τους,
τα κύματα τους πήρανε μέχρι και το βρακί τους…
κι εκεί που ξεβραστήκανε….ήτανε μοναστήρι
και τις μαζέψανε οι Ινδοί και είδανε…χαίρι…
Η μάνα εξιστόρησε του βίου τους τα πάθη ,
τους φόβους, τις συνέπειες για τα μεγάλα λάθη,
κι εκείνοι να συνδράμουνε θελήσανε αμ΄έπος
βρήκανε τον κατάλληλο!!! Ο καπετάν ο Ζέππος !!!
Ελληνα βρήκανε λοιπόν, εκεί εις τας Ινδίας
μπαρκάρανε ολοταχώς, δοθείσης ευκαιρίας,
Το πλοίο πορευότανε εν μέσω τρικυμίας
κι η κόρη εζαλιζότανε, είχε και τας ναυτίας…
μα η Μελιώ απ΄το κούνημα δεν έπαιρνε χαμπάρι
και με το Ζέππο βρέθηκε μαζί μέσα στ΄ αμπάρι,
τα λέγανε, τα λέγανε , ήτανε κι ομορφάντρας
και η Μελιώ εμέλλωσε και φώναξε: Τι άντρας!!!
Το πλοίο για ξεφόρτωμα έπιασε Κευλάνη
μάνα και κόρη βρέθηκαν για λίγο στο λιμάνι,
κι εκεί που περιδιάβαιναν , και εχαζολογούσαν
από το βάθος μια φωνή…πολύ γνωστή ακούσαν !!!
.//.
Ντεμπούτο κάνει και η Ρούλα - Σμαραγδένια στην 8η Πράξη 

Ήντα γυρεύετε επαέ,..μάνα και κόρη αντάμα;

εκείνες τον κοιτάξανε και πνίγηκαν στο κλάμα…

τι να σου πούμε τώρα πια, αλί και τρις αλί μας

που χάσαμε ότι είχαμε, το βιός και το βρακί μας.

Φονιάς για το χατίρι σας , να γίνω δεν με νοιάζει,

θα τρώω και στη φυλακή ,βρέχει χιονίζει λίαζει.

Όφου ήντα επάθαμε, μάνα και κόρη κλαίνε..

και όλα τα καθέκαστα κάθονται και του λένε...

Αν δεν πιστεύεις ρώτησε..την Άφρα ..την Φιλία..

την Ντόροθη..την Κλαυδια..να πουν την ιστορία..

Αιτία ειναι η Φωτεινή που είχε την ιδέα..

και γίναμε τα Σόδομα, πές τα βρε Φαληρέα!!!!!!

Γιά δεν μιλάς;..για δεν λαλάς; λές και δεν έχεις λόγο;

δεν είσαι άντρας να βαράς το χέρι σου ντε λόγο;
.//.
Στην 9η Πράξη προσκυνούμε τη  Φιλία
Μα ο Φαληρεύς είναι μακριά, δεν πάει το μυαλό του.

Όσο κι’ αν κλαίνε αυτές εδώ, εκείνος το δικό του!
Μπαράκια, ξενυχτάδικα, τσιγάρα και μπαρμπούτι…
Κι’ άμα του έρθει βολικό, πιάνει και κάνα μπούτι.
Ο Κρητικός τους πρόσφερε τον ώμο του να κλάψουν
κι’ ήταν και κούκλος! Ω Θεοί, φωτιές που θα τα’ ανάψουν!!!
«Μη νοιάζεστε, είμ’ εγώ εδώ ζια να σας βοηθήσω.
Θα πάμε σπίτι μου μαθές να σας ταχτοποιήσω»
Αϊ γεια σου παλικάρι μου, ο Θεός να σου το δώσει
να βρεις μια κοπελιά καλή, το σπίτι σου να στρώσει
να σου ετοιμάζει το φαϊ - και κοίταζε την κόρη –
και να σε κάνει και μπαμπά… σίγουρα θάναι αγόρι!
Προχώρησε ο ντελικανής να πάει για το σπίτι
Έχει λεφτά; Έχει δουλειά; σκεφτόταν η Μελίτη.
Κοίτα μαμά, ελέφαντες. Ένας πίσω απ’ τον άλλον
Και κουβαλούν ένα κουτί. Μην είναι για ρεγάλον;
Αχ, κόρη μου, Μαχαραγιάς! Θέλεις να στον γνωρίσω,
μήπως και σε λουστεί αυτός για να γυρίσω πίσω;
Ποιος ξέρει ο Φάλος τι ποιεί εκεί με τις Κινέζες!
Και νάτανε και γκόμενες…. όλες τους σαν πινέζες!
Τη βλέπει ο Μαχαραγιάς, το μάτι αλληθωρίζει….
Ευθύς ανοίγει ένα κουτί, ρουμπίνι της χαρίζει.
.//.
AFRA for ever στην 10η Πράξη 

..καλος ο Ζεπος ρε μαμα μα ειν θαλασσομαχος

στα πατρια αν ειμασταν θα ηταν σκετος βλαχος
θαρρω μου παει πιο πολυ Ινδος αξιωματουχος
το προβλημα μου ειν αυτο, ποιος ειναι..προσοντουχος!!
..κορακλα μ,δυσκολο να βρης τον πλεον ταλαντουχο
μηπως να κανουμε στροφη για ενα πτυχιουχο?
ειναι καιροι να σκεφτεσαι αν ειν.. πηδαλιουχος?
τα ματια κλεισε ,παρτονε κιας ειν συμβασιουχος!!
.//.
Στην 11η Πράξη προσκυνούμε τη  Ρούλα - Σμαραγδένια
Ρουμπίνι ειδε η κορασίς κι εγούρλωσε το ματι...

Μαχαραγιά μυρίστηκε, να βγαλει κι αυτή κατι..

μ ενα μωρό μες την κοιλια, και να μην ξερει μπίτι..

ποιος ειναι ο πατέρας του, κιαν ειναι απο σπίτι..

το μονο που θυμότανε, πως ήταν λίγο σκούρος..

γι αυτό την καλοβόλευε.ο ινδός πως ήταν ντούρος..

το ματι της τρεμόπαιξε,κι αυτός απ την ματιά της..

της έταξε τον ουρανό ,κι οτι ποθεί η καρδιά της......

(Παρακάτω στην ίδια Πράξη κάνω κι εγώ μια σφήνα, γιατί δεν κρατήθηκα !!!
Μα τώρα που το σκέφτομαι ξανά η δόλια μάνα

νομίζω θα 'ν παράτερο να ζεις σαν παραμάνα ! 

Πάρτο θυγάτερ, πάρε το και άχνα μην εβγάνεις

γιατί πολλά μας τα κανες, εμάς δεν θα τρελάνεις !

Ρουμπίνι σαν σου δίνουνε το στόμα το βουλώνεις
και το μωρό μες τα σπλαχνά στον κουβαρντά φορτώνεις !
Να μην ακούω κόρη μου για μέτρα κι επιδόσεις,
γιατί κι εγώ την πάτησα με τέτοιες διαδόσεις !
Τον Φάλο τον παντρεύτηκα και είδες τα χαΐρια !
Θέλεις κι εσύ τον άντρα σου να στέλνεις στα συχτήρια ;
Τί κι αν ο Φάλος ήτανε ταύρος απά στην κλίνη ;
Πινέζες τονε σέρνανε κι έχει ένας άθλιος γίνει !

(συνεχίζουμε με αιώνια  Φιλία)

Σιγά! Όχι, που θα τ’ άφηνε! Τ’ άτιμο, βγάζει μάτι! (Το ρουμπίνι)

Χοντρούλης ο Μαχαραγιάς με μια κοιλίτσα αφράτη

της στέλνει βλεφαρίσματα της σκάει φιλί εν τάχει ….

Και «τα προσόντα» αυτή, ευθύς κατάλαβε ποιος τάχει.

Κοιλιά, φαλάκρα, τ’ αγνοεί. Απ’ τα πλούτη έχει θολώσει.

Εδώ ο κόσμος χάνεται… σε τούτα θα κωλώσει;

Του κάνει χαριτωμενιές, του πιάνει μαγουλάκι…

Κοίτα που θα γενεί η Μελιώ « Queen mother στο τσουλάκι!»

Στο σπίτι ο Ντελικανής στρώνει τραπέζι μέγκλα,

Ψάχνει από δω, ψάχνει από κει… του λείπει μια καρέκλα!

Βγαίνει να βρεί…. και τι να δει! Χάλασ’ η ανθρωπότης!!!!

Σε θρόνο η Ροδοστάλακτη κάθιζε τον ποπό της!

Τον πρόλαβε ο Μαχαραγιάς που μέρα μη δει άλλη…

του πήρε την πεντάμορφη κι’ έμειν’ ο Ινδός φιάλη!

.//.
Η Κλαυδία από τις Χρυσομέλισσες κάνει ξανά ντου στην 12η Πράξη !

To τσέπωσε η κορασίς και τού κλεισε το μάτι
κι αμέσως εκκινήσανε κι οι δυό για το παλάτι
η μάνα πια περιχαρής χαμόγελα σκορπίζει
και δίνει αβέρτα συμβουλές στην κόρη και δακρύζει…
κοίτα μωρή ανεπρόκοπη, δέσε το γαιδαρό σου
και σύζυγος Μαχαραγιά γίνε για το καλό σου!!!
Μεσ το παλάτι μπήκανε και κόπηκε η λαλιά τους
Τι πλούτη !!! Κρύσταλλα, χαλιά !!! Χάσαν τα λογικά τους!!!
Τέτοια καλά δεν είδανε ούτε στα όνειρά τους…
Δούλες τις περιλάβανε, τις λούσαν τις στολίσαν
και το χαμάμ απόλαυση….μεταξωτά τις ντύσαν…
Μετά καθήσανε χαμαί…σε γεύμα εξωτικόν
και φάγανε τον άμπακο…γαρίδες…αστακόν…
μετά πλακώσαν τα γλυκά, σερμπέτια, μπακλαβάδες
κι αφού τα φάγανε κι αυτά και γκώσανε οι κυράδες,
οι δούλες τις οδήγησαν, στο βάθος στο χαρέμι
όπου κανείς δε ήξερε το τι τις περιμένει….

(παρακάτω επανακάμπτει η  Dorothy)
Με υφάκι η Ροδοστάλακτη ρωτάει έναν υπηρέτη:
"Για πες μου υπάλληλε πτωχέ, που θα βρω ιντερνέτι;

Θέλω να κάμω δυο updates, στην Κίνα να τα δούνε

να σκίσουν τα κιμόνο τους, σάκε πικρό να πιούνε"

Γράφει εις το τουίτερ της στο φέισμπουκ και στο μπλογκ της

ο ζάμπλουτος Μαχαραγιάς θα γίνει σύζυγός της

"Να μάθουνε οι γείτονες που μ'έλεγαν τσουλάκι

πως ο δικός μου ο υιός θα 'ναι μαχαραγάκι"

Μα ξάφνου γίνεται χαλασμός, κάποια φωνάζει "αέρα!"

σηκώνει τα μάτια απ'το λαπτόπ και βλέπει...τη συμπεθέρα!

(Η Ρούλα - Σμαραγδένια παίρνει σκυτάλη)

Ούτε στον ύπνο σου μωρή, δεν είδες τέτοια πλούτη..

θαρείς πως τα καταφερες μες την ζωή ετούτη;;;

Κατσε να του σφυρίξω εγώ, πως εισαι γκαστρωμένη

να δείς θα σε πεταξουνε ,στον Γάγγη εκει καημένη

να δούμε τότε τι θα πείς, και τι θα μολογήσεις..

για το μωρό που κουβαλάς ,και που θα το γεννήσεις..

Χλώμιασε σαν τα άκουσε, ετούτα ναι τα λόγια..

τα δακρυα πλακώσανε, κι αρχισε μοιρολόγια..

Αχ...βάχ...και ξαναβάχ..η καψερή θα παω..

απ τ αδικο που μού λαχε, δεν θάχω ούτε να φάω..

Κλαίει η Ροδοσταλάκτη, μαυρο το δακρυ τρέχει..

μην ειν το αινλάινερ;;; κανεις δεν το κατέχει.....

(συνεχίζουμε με Φιλία)

Μα η μάνα της σηκώνεται και στήνει το κορμί της

«Για να σου πω, συμπεθεριό, πώς θίγεις την τιμή της;

Η κόρη μου είν’ ανέγγιχτη, πτωχή μα πλην τιμία.

Κι’ εσύ να βγάλεις το σκασμό, μη γίνει σου η κηδεία.

Και κοίτα, καρακατσουλιό, μην τύχει και πεις λέξη

απ’ όλα αυτά τα ψέματα. Το αίμα σου θα τρέξει…

απ’ το μαχαίρι μου θα πας.» Και τότε πλησιάζει

και της τραβάει ένα κροσέ που η δόλια ακόμα ουρλιάζει.

Κι’ ευθύς, πηγαίνει στη γωνιά, την κόρη της σηκώνει,

σκουπίζει το αϊλάϊνερ, την κατακεραυνώνει:

«Κοίτα, μωρή, μην τα δεχτείς, παρθένα είσαι. ΚΟΜΜΕΝΟ!

Θα βρω γιατρό για να πεισθεί ο γιος της, το βλαμμένο!

(παρακάτω σφηνάρω πάλι εγώ)

Μήπως πρέπει μανούλα μου να το ξανασκεφτούμε

και γρήγορα να τρέξουμε κάπου για να κρυφτούμε ;

Αυτά που λες με τους γιατρούς Φαλάτσι μου θυμίζουν

άσε που τα λεφτά τελειώνουνε και τούτα δω κοστίζουν !  

(Η Κλαυδία από τις Χρυσομέλισσες κάνει παρακάτω την ανατροπή)

Κι εκεί που η απελπισιά την είχε αρπαγμένη

μία γριά την σκούντηξε και είπε αλαφιασμένη,

κοπέλλα μου, την έβαψες...αυτή θα σε ξεκάνει

λύνει και δένει η μέγαιρα, και τόχει ξανακάνει

μάζεψε τα σκουτία σου και κοίτα να γλιτώσεις

γιατί αν μείνεις εδωνα σαν το κερί θα λυώσεις..

Εγώ είμαι Θεσσαλονικιά...και βρέθηκα εδω πέρα

για έναν Αγγλο μασκαρά, που μούχε τάξει βέρα...

κι όταν με παράτησε και πήρε των ματιών του

με κράτησε ο Μαχαραγιάς μόνο για τον εαυτόν του

μεσ το χαρέμι βρίσκομαι χρόνια φυλακισμένη

κι η μέγαιρα η μάνα του,με φτύνει και με δέρνει

Μάνα και κόρη τ΄άκουσαν με σηκωμένη τρίχα

και ότι είχαν μάζεψαν και τόσκασαν τη νύχτα

γκρίνιαζε η Ροδοστάλαχτη....μ΄έχουνε μουτζωμένη

και η Μελιώ συμπλήρωσε είσαι πολύ βλαμμένη..

κοίτα πάρε τα πόδια σου, να πάμε στο λιμάνι

κι όποιο καράβι μας βρεθεί να μπούμε μάνι-μάνι

δεν θ τ΄αντέξω άλλο πιά να σέρνομαι εδώ πέρα

να κινδυνεύω να χαθώ για σένα θυγατέρα!!!

Και τυχερές σταθήκανε μέσα στη γκαντεμιά τους

το πλοίο : MARYBEL καλέ, ευρέθηκε μπροστά τους!

.//.
(Η  Dorothy κάνει εισαγωγή στην  13η Πράξη)

Φορτώνονται στο Marybel και κόβουν εισιτήριο

δύο ευρώ τους έμειναν για coffee καραβίσιο.
Βρίσκουνε στο κατάστρωμα μία γωνιά με ίσκιο
γκρινιάζει η Ροδοστάλακτη "μου μύρισε παστίτσιο"
έπειτα αρχίζει να θρηνεί που έχασε κελεπούρι
που θα ξανάβρει άραγε πλούσιο μα και καψούρη?
Και τηνε τρώει κι άλλος καημός τη μέλλουσα μητέρα
στην Κίνα οι φαρμακόγλωσσες θα λένε νύχτα -μέρα
"Μόλις χθες έκανα απντέιτ στου φέισμπουκ το στάτους
ξεβράκωτη και αστεφής πως θα σταθώ μπροστά τους?"
Η Μελίτη παρηγόραγε τη δόλια θυγατέρα, 

που έμεινε αστεφάνωτη χάρη στη συμπεθέρα:

"Μην κλαις παιδί μου όμορφο, ρόδο μου μυρωμένο

και θα σου βρω άλλο γαμπρό με φράγκα φορτωμένο"

Μα πριν καταστρώσουν σχέδιο για τη γαμπροπαγίδα

το πλοίο αρχίζει να κουνά και πιάνει καταιγίδα...

(Συνεχίζει σε μεγάλες φόρμες η Ρούλα - Σμαραγδένια)

Τι γκαντεμιά..μωρε ειν αυτή, φουρτούνα στη φουρτούνα..

το πλοίο χοροπήδαγε, σαν νατανε μια σκούνα..

Φοβαμαι μάνα η μοίρα μας αλήθεια που μας παει;;

σώπασε Ροδοστάλκτη και πιανουμε Ντουμπάι...

Η κόρη ανεθάρεψε και εβαψε το νύχι..

εδώ που ήρθανε μπορεί ,να βρει κανά σεΐχη..

Συνάμενες κουνάμενες βγαίνουν στην παραλια..

εκει που είχε κότερα και πλούσια πελατεία..

Τωρα μάνα τι κανουμε;; γαμπρό πως θε να βρούμε;;

ησύχασε κορούλα μου και κάτι θα σκεφτούμε..

Το βρήκα Ροδοσταλκτη!!!!στο λεω στο υπογραφω

τζάμπα θαρεις πως έβλεπα..παλιό κινηματογραφο;;

Κοντα σε μια θαλαμιγό θα πέσεις θα βουλιαξεις..

και με τα χέρια σου ψηλα, βοήθεις θα φοναξεις...

Το κολπο ειναι σίγουρο το κανε η Βουγιουκλάκη

την εσωσε στα σίγουρα ενα χοντρό λαυράκι..

Βρε μάνα λιγο δύσκολο το βλεπω το κολπακι

Τι να σου πω πεντάμορφη σκέψου και συ λιγάκι....

(Η AFRA ξέρει τί λέει)
Μάννα και κόρη σκέπτονταν, τη νέα τους πλεκτάνη

κι ετοίμαζαν παράλληλα κι ενα ματζίκ βοτάνι
όποιοι το ήπιαν πέσανε ξεροί μπρος στο ...φουστάνι
όσο ψηλά κι αν στέκονταν, ακόμα και σουλτάνοι!

(Θριαμβευτικό ντεμπουτο της  Elen)
Και πήρε την απόφαση αμέσως να πηδήξει

Και μέσα στα βαθιά νερά γρήγορα να βουτήξει

Τίποτα δεν εσκέφτηκε ...λες κι ήτανε σε κώμα

Αμέσως τ’ αποφάσισε, με την κοιλιά στο στόμα

Το σκάφος επλησίασε με απλωτές μεγάλες

Και από πάνω ρίξανε από τριχιά τις σκάλες.

Και μόλις εσκαρφάλωσε στης κουπαστής την άκρη

Πηδάει στο κατάστρωμα και μένει αμανάτι

Σεϊχη επερίμενε με λάμψη και με πλούτη

Αμάν βρε Παναγίτσα μου...ποιοι είναι όλοι ετούτοι

Κινδύνεψα για να πνιγώ, να φαγωθώ απ’ τους λούτσους

Σεϊχη έψαχνα να βρω και όχι τους μαύρους μούτσους

Και όπως της εξήγησαν, κακιά της πάλι τύχη

Το σκάφος αλιευτικόν....δεν ήτο του Σεϊχη.

(Χωρίς συστάσεις : Κλαυδία από τις Χρυσομέλισσες)

Tή μύτη της εχτύπησε μιά μπόχα, μια ψαρίλα
στην πρύμνη στάθηκε να δεί, βρώμαγε ποδαρίλα
Μάναααααα....έβγαλε μια κραυγή βοήθησέ με τώρα
μ΄ αυτούς τους μαύρους δε μπορώ να μείνω ούτε ώρα
ούτε στιγμή, ούτε λεπτό, χάνομαι...θα πεθάνω....
και πράγματι, λιγοθυμά... εις τα σχοινιά επάνω..
Βγάζει καυγές η μάνα της απο την προκυμαία
ουρλιάζει, βρίζει και κουνά μία μικρή σημαία
Βοήθεια...βοήθεια... μου κλέψαν το παιδί μου !!!
Απαγωγείς, τρισάθλιοι πήραν τη λυγερή μου....
Εγινε αναστάτωση και ντόρος στο λιμάνι
έσπευσαν άνθρωποι πολλοί, ντόπιοι κι Αμερικάνοι
και η Μελιώ αναθάρρησε, έχουμε μιά ευκαιρία
σκέφτηκε και αναφώνησε "Κόψτε τους την πορεία"

(Σφηνάρω εγώ και το αφιερώνω σε Villioti)

Τη Ρόδο οι μούτσοι κοίταξαν με δέλεαρ μεγάλο,

κι εκείνη ξάφνου σκέφτηκε να δώσει ένα ρεγάλο !
Το μπούστο της κορδώνοντας κοιτούσε πάνω κάτω
τους μαύρους τους εζύγιζε από κορφή ως πάτο !
Καλή ιδέα θα ΄τανε brownies να δοκιμάσω,

αφού φόβο δεν έχω πια άλλο παιδί να πιάσω !
Κοιτούσε και τα δάχτυλα τα μαύρα τα πελώρια
και ξάφνου της εκάπνισε πως ήταν πρώτα αγόρια !
Παίδες, πώς το βγάζετε εσείς το μερτικό σας ;
Πώς γίνεται η καλή ψαριά και ποιό τ΄αφεντικό σας ;
Οι μαύροι την εκοίταξαν με γέλιο απά στα χείλη
γιατί όλοι την κατάλαβαν, ζητούσε πετραχήλι !
Θα σε ξομολογήσουμε, αφού ανάγκη το ΄χεις,

κι ευθύς θα σου χαρίσουμε ιχθύες της απόχης !
Διάλεξε από όλους μας, ποιόν θες να παντρευτείς,
αλλιώς χρόνο μη χάνουμε, χαρές μη λαχταρείς !

(Άλλη μια θριαμβευτική είσοδος : Το Σεντούκι με τις ζαβολιές)

"Αααα! Όλα κι όλα! Είπαμε, αλλά όχι και ψαρά!"

Σκούζει η Ροδοστάλακτη κι ευθύς ξαναβουτά!

Ώρα πολλή δεν πέρασε και να σου! Άλλο καράβι!

Σταυροκοπιέται, ένα ρεσώ στη θάλασσα ανάβει

"Αχ κάνε Παναγίτσα μου Σεΐχη να σταυρώσω

μην είν' το σπλάχνο μου ορφανό, κι εγώ θ' ανταποδόσω

θα γίνω σύζυγος πιστή, νοικοκυρά η πρώτη

κι ούτε με ναύτη θα γυρνώ ούτε με στρατιώτη"

Ζυγώνει το πλεούμενο και βλέπει τη σημαία

μαύρη με κάτι κόκαλα... δεν φαίνεται ωραία...

"Μάνα, τι σκάφος είν' αυτό που μου'ρχεται, το βλέπεις;"

"Θεέ μου, μην είν' πειρατικό; Μην είν' ο Τζόνυ Ντέπης;;;"

"Ουάουυυυυ" αναφώνησε η φαντασμένη κόρη

"Μπορεί Σεΐχης να μην είν', μα είν' ωραίο αγόρι!"

Της ρίχνουνε κάτι σκοινιά, την παίρνουνε επάνω

γυρίζει η κόρη, τι να δεί! Ω ΝΑΙ! ΕΙΝ' Ο ΤΖΑΚ ΣΠΑΡΟΟΥ!

(Χωρίς συστάσεις : Φιλία)

«ΜΑΜΑ!!!!» « Παιδί μου!» 
«Ποιος είν’ αυτός; Τον ξέρουμε τον κύριο;»

«Όχι, μα την αλήθεια μου… αυτό είν’ ένα μυστήριο»

«Καλέ, ο Τζόνυ είναι, για δες… Θεέ μου, τι αντράρα!!!!

Του’ χουνε κάνει μακιγιάζ, γι’ αυτό είναι σαν κατάρα.

Αυτόνε θέλω… Αυτόν… Αυτόν… Τον θέλω σαν τρελή!»

«Βρε βούρλο, ξέρεις τι θα πει Αντζελίνα Τζολή;

Κουκλάρα… Θεογκόμενα…. Τι είσαι εσύ μπροστά της;»

«Γιατί, καλέ; Κούκλα είμ’ εγώ…» «Σιγά την Καρυάτις!!!

Άσε τον Τζόνυ και ξανά βούτα μες’ το νερό

Μπας και ψαρέψουμε μαθές κάνα μαυριδερό….

Δεν είμαστε γι’ ανώτερα. Πάρτο χαμπάρι. Τέρμα!

Άντε γιατί όπου νάν’ θα βγει του άχρηστου το σπέρμα.»

Κι’ εκεί που τάλεγαν αυτά, θαλαμηγός πλησιάζει…

με δούλους, λούσα, θυρεούς … και δίπλα τους αράζει.

(Κάνω μια γεφυρούλα)

Πιο κει, όμως, αλοίμονο, άλλο τεκνό εντοπίζει

Και νιώθει η Ρόδο μέσα της το αίμα ευθύς να πήζει !

(Επίσης χωρίς συστάσεις : Dorothy)

"Μανούλα μου βλέπω καλά, γιατί είναι και σκοτάδι

ποιό είναι τούτο το τεκνό που ρίχνει παραγάδι?"

"Κόρη μου βλέπω καθαρά, είναι κι αυτός αστέρας

ο ένας ο μοναδικός Αντόνιο Μπαντέρας!"

Σάλτο δίνει η θυγατήρ στο διπλανό κατάρτι

του διάσημου Αντόνιο του άστραψε το μάτι

"Αντόνιο ομορφάντρα μου, λατίνε μερακλή μου

για έναν άντρα σαν εσέ δίνω και το βρακί μου"

Εκείνος αποκρίνεται "κι εσένα σε γουστάρω

με δήμαρχο ή με παπά, γυναίκα θα σε πάρω.

Μα υπάρχει ένα πρόβλημα στην εξέλιξη της σχέσης

στο λέω κομψά όσο μπορώ και please μη με ξεχέ...

Πήρε το μάτι μου θαρρώ στη διπλανή γαλέρα

τη Μέλιω τη μανούλα σου aka τη συμπεθέρα

ο Αντόνιο με πεθερές μπλεξίματα δε θέλει

ασ' τη μες στο πειρατικό κι εμείς θα ζούμε... μέλι!"

(Η Μελίτη κοιτάζει μία τον Αντόνιο, μία τη μανούλα και μετά υψώνει τα χέρια στον ουρανό)

"Τύχη μου απαράδεκτη, τύχη μου κορδελιάστρα

κάλλιο σε πρωινάδικο να μ'είχες κάμει γλάστρα

Αχ τύχη μου κατάμαυρη, τύχη μου ψαροπούλα

τέτοιο τεκνό μ'αγάπησε και δεν πάει τη μανούλα

Τύχη μου τρισκατάρατη, τύχη μου σακαφιόρα

θα πέσω απ'την κουπαστή, κάτσε να πάρω φόρα"

(άλλη μια γεφυρούλα)

Μηηηη, κόρη θυγατέρα μου

Μη βλάψεις τη ζωή σου

Αξίζει για ένα γκόμενο να χάσεις την ψυχή σου ;

Κοίτα πιο πέρα, θώριασε

Να τι σε περιμένει !

Πλούτη, μετάξια, Louis Vuitton

και κλίνη ανθοστρωμμένη.

(Η φωνή της συνείδησης : AFRA)

Antoniooooo!!!ακουγεται φωνη κατω απ τη σουιτα

βρε,Tonio,ξεχασες τη Μελανι, τετοια φαρμακομύτα?

πάει,χάλασ΄ ο έρωτας κει διπλα στη προβλητα

αντε Ροδουλα μ στη μαμα σ,πιες και μια λεμονιτα!!!

(γεφυρούλα)

Η κόρη πια επείστηκε ελπίδες πως δεν είχε

Τον Τόνιο κι αν ήθελε, Μέλανι τον κατείχε

Η Ρόδο ξάφνου γύρισε προς τη θαλαμηγό

κι αμέσως εξεχώρισε στεγνά τον αρχηγό.

(Η Elen έχει πάρει φόρα !)

Η κόρη επαράτησε των μαύρων τη μαυρίλα
Τις άσχημες τις μυρωδιές, ψαρίλα, ποδαρίλα.
(εσωτερικό γεφυράκι με τα παραπάνω)
Τον Τόνιο δεν σκέφτηκε, τον Johny να τον βράσει
κι ευθύς για βίο καλύτερο πορεία αυτή χαράσσει
.(Συνεχίζουμε με τη θεά Elen)
Στη διπλανή θαλαμηγό το βλέμμα της κιαλάρει
Στον καπετάνιο γνέφει του να έλθει να την πάρει
Αυτοί αμέσως ρίξανε μια φουσκωτή βαρκούλα
Κι έναν ναύτη να κρατεί για εμετό σακούλα.

Στο κότερο ανέβηκε πραγματικού Σεϊχη

Στο τέλος χαμογέλασε και η δική της τύχη.

Αμέσως τη ρωτήσανε γιατί 'ναι φουσκωμένη

"Τόσες βδομάδες στο νερό....είμαι παπαρωμένη"

Της δώσανε και άλλαξε τις φόρεσαν σαλβάρια

'Εναν ωραίο φερετζέ, πασούμια στα ποδάρια

Μετά την παρουσίασαν στο γέρο το Σεϊχη

πούχε συζύγους εκατό κι είχε και μαύρο νύχι

Να ξύνει τη μυτόγκα του σαν έπιανε φαγούρα

Και τότε τον επρόσεξε, πως είχε και καμπούρα

Αυτή όμως ακάθεκτη, τους πόδες του φιλάει

Και τα πετροδολλάρια σκέφτεται πως θα φάει.

(Κλαυδία από τις Χρυσομέλισσες)

Το κότερον πολυτελές, σαλόνια και μοκέττες

χρυσά σερβίτσια φαγητού, χρυσές κι οι τουαλέττες

το μάτι τους εγυάλισε μάνας και θυγατέρας

και το σείχη πλεύρισαν άνευ σκέψεως ετέρας

κοντά του εκαθήσανε να τον κομπλιμεντάρουν

με τη γλώσσα του σώματος ευθύς να τον τουμπάρουν

(Χαιρετίζουμε μία νέα είσοδο ! Κυρίες και Κύριοι : Annetta)

 Ο γερο/πετροδόλλαρος, ο πάμπλουτος σείχης

με μιας τηνε κυαλάρισε, δεν ήτανε από τύχης
γιατί η Ροδοστάλακτη... παρ΄όλο γκαστρωμένη
ήτανε και πανέμορφη σαν φεγγαρολουσμένη!!
Κι έτσι όπως την κοίταζε, άρχισε να νομίζει
πως το χαμένο του "όνειρο" θα 'ρχίσει να σφυρίζει!!!!
Είχε χαρέμι ολάκερο και πλούτη όσα μπορούσε
μα μπρός στη Ροδοστάλακτη, τίποτα δε μετρούσε.

(Φιλία)

Τι να του κάνω του παππού να τονε μαγνητίσω
πετροδολάρια είν’ αυτά, κρίμα είναι να τ’ αφήσω!
Γυρίζει πλάτη – η κοιλιά δεν «παίζει» τώρα πια –
Σειέται, λυγιέται… τον κουνά, παίρνει ο παππούς φωτιά.
«Αλλλλάχ, τι θηλυκό ειν’ αυτό», λέει και βλεφαρίζει
«Σε μένα έλα, κούκλα μου, να τρως μέλι και ρύζι»
Σηκώνεται, τανίζεται, ρεύεται , αναστενάζει….
«Μάνα, πώς είναι έτσι αυτός; Στούμπος! Μ’ αναγουλιάζει»
«Σκασμός! Δες τις προθέσεις του κι’ ύστερα τονε κρίνεις
Άμα σε λούσει στα χρυσά τον παίρνεις ή τον αφήνεις;»
«Δούλε» φωνάζει το πουρό «Φέρε τη μπιζουτιέρα».
Και… μεταλλάσσεται ο παππούς σε κούκλο πέρα ως πέρα!!!!
«Μανούλα, τον αγάπησα! Μαζί του θα ευτυχίσω».
«Σου τόπα εγώ… περίμενε! Που αμέσως κάνεις πίσω.
Με τούτον δω για σύζυγο θα’ χεις ζωή αλφάδι
εξώφυλλο στο Life & Style, πνιγμένη στο πετράδι»
Και σαν έρθει η ώρα η καλή που θα τονε φυτέψεις,
θα’χεις Μπαντέρες, Τζόνυ Ντεπ, μάτσα για να διαλέξεις». 

(Κλαύδια)

Φρόντισε αμέσως η Μελιώ και κέρασε τσαγάκι

κρυφά είχε ρίξει στο ποτό κι απ΄τ΄άλλο βοτανάκι.

Τα γέλια τονε πιάσανε, χτύπαγε παλαμάκια

τα ίδια κάνανε ακριβώς πλήρωμα, χανουμάκια,

ώσπου εταλαντεύτηκε , έτοιμος να μπατάρει

μην περιμένεις και πολλά απο εννενηντάρη...

τρέξανε όλοι σαν τρελλοί, αυτός είχε ιδρώσει...

και μέσα σε πέντε λεπτά, τα είχε κακαρώσει!!!

Μέσα στο αναμπούμπουλο κι όλο το σαματά,

πρόλαβε η Ρόδω σούφρωσε porteffeuille όλο λεφτά

νόημα κάνει στη Μελιώ , την κάνουμε μητέρα;;;

και γρήγορα στα μουλωχτά φύγανε απο κει πέρα...

Για πότε ξεμπαρκάρανε και γίνανε μπουχός

ούτε που καταλάβανε που βρέθηκαν και πώς..!!!

Ρε μάνα τονε φάγαμε, δεν πρόσεξες τη δόση !

Σκάσε βρε όρνιο, ο Αλλάχ ζωή του έδωσε τόση...

δες τώρα που βρεθήκαμε, πετρέλαιο βρωμάει

και ακούγεται ένα νταπ ντουπ που μας ταρακουνάει

Άμμος πολλή τριγύρω τους και μιά σκηνή στην άκρη

προχώρησαν και μπήκανε με έτοιμο το δάκρυ...

Εναν χοντρό αντίκρυσαν πάνω στα μαξιλάρια

Σείχης!!! είπε η Μελιώ, και με πετροδολλάρια !!!

Σπρώχνει μπροστά την κόρη της και την παρουσιάζει

Ω πολυχρονεμένε μου !!! Ετούτη σου ταιριάζει !!!

(Ρούλα - Σμαραγδένια)

Μα ο σείχης πονηρός ας ητα και χοντρούλης

και με γυναίκες εκατό δεν ήτανε όμως λούλης...

Την ξάνοιγε καλά καλά την ροδομαγουλατη

στάσου απο δώ ,στάσου απο κεί, του λέει μανα νάτη!!

Σαν παχουλή μου φαίνεται η κόρη σου κυρά μου,

εγώ τις θέλω πιο λεπτές, όπως στα όνειρα μου..

Αν ήθελα χοντρούλα εγώ..έχω γυναίκες τόσες

αφράτες σαν άσπρα ψωμιά, και στρουμπουλές καμπόσες.

Θα την αγόραζα μαθές, αν είχε δυο καμήλες,

γιατί με τα πετρέλαια, έπαθα τώρα νίλες..

Δεν την ακούτε που ΄ρχεται η κρίση κι εδώ πέρα;

όλη η περιουσία μου, κρέμεται στον αέρα...

Έχεις γυναίκες εκατό..πάρε και άλλη μία

τι σου στοιχίζει άνθρωπε;; μην χανεις ευκαιρία..

Αν τις καμήλες βρίσκατε, την έπαιρνα αμέσως.

σιγά σεΐχη, πως τα λές ; λες κι έχεις μείνει ρέστος…

Πάμε σου λέω κόρη μου και άλλη θα έχεις τύχη.

κι όχι αυτόν τον χοντρό, τον σπάγκο τον σεΐχη..

Ό,τι είχαν και δεν είχανε...τα βάζουν σε μια κούτα

μπαίνουν στο Όριαν εξπρες..που πάει στην Καλκούτα...

(Elen )

Στο τραίνο φορτωθήκανε με τις αποσκευές 

Σαν τα τσαμπιά κρεμόντουσαν Ινδοί απ' τις λαβές.
Καθίσματα, πατώματα, διάδρομοι, παράθυρα
Ήτανε τίγκα στους Ινδούς σαν κρεμασμένα λάφυρα.
Στριμώχτηκαν σε μια γωνιά ανάμεσα στο σμάρι
Μία Ινδή τους πρόσφερε να κάτσουν ένα σάρι.
Δεν έφταναν οι μυρωδιές η μπύχλα και οι μύγες
Πλακώσανε και τα φαγιά με γεύσεις ουκ ολίγες.
Πιτούλες με λαχανικά, σουσάμια και μπαχάρια
Κίτρινα ρύζια με σαφράν με βρώμα από ποδάρια.
Μάνα και κόρη γούρλωσαν τα μάτια από αηδία
Όμως πεινούσαν τρομερά, τους λέει μια κυρία....
Πού ΄χε στο κούτελο ελιά...σαν κόκκινη τελεία
Από τα ρούχα σας ,θαρρώ, πως είστε απ' άλλα μέρη
Μήπως πεινάσατε καλέ ???...θέλετε χοιρομέρι ???
Χοίρους κι αρνάκια τρώμε εμείς και όχι αγελάδα
Αυτό το κρέας τρώγεται μονάχα στην Ελλάδα
Εμείς τις αγελάδες μας τις λέμε ιερές
Γυρνάν παντού ελεύθερες στου τραίνου τις γραμμές
Μάνα και κόρη πάγωσαν στο άκουσμα της χώρας
Μπουκώθηκαν το χοιρινό, το βούλωσαν προς ώρας.
Μα ξαφνικά κοκκίνισαν κι ανάψαν και κορώσαν
Τίγκα εις τα μπαχαρικά το κρέας που τους δώσαν.
Κάποια στιγμή σταμάτησε το τραίνο να πηγαίνει
Σίγουρα μέσα σε σταθμό σκεφτήκανε πως μπαίνει
Κάποιοι Ινδοί ανέβηκαν και άλλοι ξεπεζεύαν
Μάνα και κόρη απ' το κουπέ το πλήθος εχαζεύαν.
Μαντήλες, ρούχα κεντητά, χρωματιστά τουρμπάνια
Φάτσες καφεμελάχροινες, κοίταγαν σα χαρμάνια.
Μα ξάφνου είδαν μια σκηνή μπροστά τους να συμβαίνει
Σαν παραμύθι απ' τα παλιά τα σινεμά να βγαίνει
Έναν χοντρό ελέφαντα γεμάτο μπιχλιμπίδια
χαλιά, γιρλάντες, χαϊμαλιά, του κόσμου τα στολίδια
Να έχει στην καμπούρα του μία μικρή παράγκα
Μα δε μπορεί....ο κάτοχος θα 'ναι γεμάτος φράγκα
Εσκέφτηκε η πονηρή, διαολεμένη μάνα
Κι ευθύς αρχίζει να ρωτά την διπλανή Βραχμάνα.
Εκείνη της εξήγησε στη νοηματική
Πως ήταν του μαχαραγιά κάτι σαν Ι.Χ.

Επάνω στον ελέφαντα υπήρχε μία τέντα

Που σίγουρα θα ήτανε κάποιου Ινδού πατέντα.

Κρόσσια, γιρλάντες και λιλιά τριγύρω τη στολίζαν

Σε θρόνο αφράτο, βολικό, τον κώλο τους καθίζαν.

Οι άρχοντες, οι προύχοντες και όλοι οι αγάδες

Και όπως ήταν φυσικό και οι μαχαραγιάδες.

Τα γκέμια του ελέφαντα τα κράταγαν οι δούλοι

Τον άρχοντα μαχαραγιά τον προσκυνούσαν ούλοι.

Εκτός απ΄το μαχαραγιά όλες τις άλλες ώρες

Συζύγους κουβαλούσανε, επίσης και τις κόρες

Και η Μελιώ εσκέφτηκε με μια κρυφή χαρά

"Ελέφαντας δεν θα βρεθεί και για μια...πεθερά??"

Τα όνειρα φουντώσανε, τις μπήκανε ιδέες

Ακόμα και οι μύγες τους της φάνηκαν ωραίες.

Σήκω να φύγουμε από δω....στην κόρη της φωνάζει

Τέρμα ο ΟΣΕ των Ινδιών....νέα ζωή χαράζει.

Τί έπαθες μανούλα μου γιατί τόση πρεμούρα ?

Εγώ είμαι η έγκυος, σένα σούρθανε ούρα ???

Προχώρα μην αντιμιλάς, πού να σου λέω τώρα

Νομίζω πως της τύχης μας η πιο καλή 'ναι ώρα !

(τη συνέχεια θα τη βρείτε  στη νεότερη ανάρτηση ...)

Ο τίτλος "Κωμειδύλλιον" είναι μια ευγενική χορηγία της Χαρουλίτας.

Κορίτσια, είστε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ !!!

Όποιο άλλο κορίτσι θέλει ν΄ανέβει στο πάλκο είναι ευπρόσδεκτο !!!

Σημειωτέον ότι όταν ολοκληρωθεί το έπος, θα λάβει και ενδελεχέστερη φροντίδα, για να χωριστούν σωστά τα Κεφάλαια, να υπάρχει ομοιομορφία στην εμφάνιση των στροφών μεταξύ τους, να μπουν ενδεχομένως κάποια σημεία στίξης κτλ.